Nieustannie. Dzięki doskonałym warunkom glebowym i klimatycznym oraz pracy leśników tutejsze drzewostany są dobrze dopasowane do miejsc, w których rosną. Mówi się fachowo, że są zgodne z lokalnymi warunkami siedliskowymi. Dzięki temu są silne i zdrowe, bo w pełni wykorzystują możliwości jakie Matka Natura oferuje im do wzrostu i rozwoju. Puszcza Bukowa odnawia się niemalże wyłącznie samodzielnie - poprzez naturalny obsiew nasion i późniejszy wzrost młodych pokoleń. Taki sposób określa się mianem odnowień naturalnych. Pielęgnuje się je i „wprowadza w dorosłość” ręką leśników m.in. poprzez ich stopniowe odsłanianie (usuwanie ocieniających je drzew matecznych). Dlaczego? Sytuację taką można zobrazować na przykładzie ogrodu, gdzie usuwa się górujące nad uprawami rośliny odbierające plonom możliwości prawidłowego rozwoju. W przeciwieństwie do ogrodu, w Puszczy Bukowej robi się to stopniowo - na przestrzeni wielu lat. Dzięki prowadzonym zabiegom, rozłożonym w czasie, powoli dopuszcza się światło słoneczne do dna lasu, doświetlając tym samym rosnące młode pokolenia. Takiego podejścia wymaga buk zwyczajny. To odmienny sposób, od tego jaki stosuje się w hodowli, np. sosny zwyczajnej. Królowa polskich lasów jest światłożądna i jej uprawie sprzyja wprowadzanie młodego pokolenia na otwartą przestrzeń. Zanim to nastąpi z fragmentu lasu przeznaczonego do odnowienia usuwa się miemalże w całości dojrzały drzewostan. Sadzonki wprowadza się najczęściej sztucznie - sadząc.

Pozyskanie drewna (odbywające z respektowaniem prawa i obowiązków związanych z ochroną zasobów przyrodniczych) jest również konsekwencją pielęgnowania rosnących pokoleń lasu. W lasach wielofunkcyjnych jest niejako wyprzedzaniem procesów naturalnych, w trakcie których starsze pokolenia ustępują miejsca młodszym. Wielofunkcyjność Puszczy Bukowej pozwala na zaspokojenie wszystkich potrzeb płynących z użytkowania lasu, tj. dostarczania drewna zgodnie z postulatami społecznymi, udostępnienia turystycznego i ochrony lasu. Użytkowanie drzewostanów w Puszczy Bukowej jest przemyślane, zgodne ze sztuką leśną, wymogami ochrony przyrody i co najważniejsze rozłożone w czasie. Należy pamiętać, że istnienie na terenie Puszczy Bukowej ustawowych form ochrony przyrody – parku krajobrazowego i obszaru Natura 2000 nie zabrania tu prowadzenia racjonalnej gospodarki leśnej.

Tam, gdzie odnowienie naturalne w Puszczy Bukowej nie jest możliwe (np. na powierzchniach, gdzie się ono nie udaje, albo konieczna jest przebudowa/zamiana drzewostanów iglastych na liściaste) -  las odnawiany jest sztucznie przez sadzenie.

Skąd się biorą sadzonki buka, sadzone w miejscach gdzie puszcza nie odnawia się naturalnie?

Wyrastają z nasion zebranych w tutejszych drzewostanach nasiennych i przechowywanych jako depozyt genetyczny w należącej do Nadleśnictwa Gryfino przechowalni nasion w Pniewie. Buk zwyczajny owocuje obficie najczęściej co 6 do 8 lat. W roku urodzaju dokonuje się zbioru nasion na specjalne siatki raszlowe, które rozkłada się w drzewostanach nasiennych. Są to specjalnie wytypowane powierzchnie, na których rosną drzewa o najlepszych cechach genetycznych - gwarantujących nasiona idealne do tworzenia kolejnych dorodnych pokoleń lasów bukowych. Drzewostany nasienne oznakowuje się żółtymi opaskami (linie ciągłe lub przerywane) malowanymi na pniach drzew. Warto pamiętać, że zgodnie z art. 26 ustawy o lasach drzewostany takie objęte są stałym zakazem wstępu. Młode drzewka posadzone wczesną wiosną w ilości 6 do 8 tysięcy na jednym hektarze stają się częścią złożonego procesu pielęgnacji i ochrony. Po 120-130 latach młody las osiąga dojrzałość i cykl przemiany pokoleń rozpoczyna się na nowo. Tak jest w Puszczy od dekad.

Fot. Zbyszek Pajewski